To też jest Kanada: siedem zapałek w słoiku, sny o czubkach drzew, powiewające na wietrze czerwone suknie, dzieci odbierane rodzicom o świcie. I ludzie, którzy nie mówią, że są absolwentami szkół z internatem. Mówią: jesteśmy ocaleńcami. Przetrwaliśmy.

Dlaczego Kanada ściąga dziś z pomników i banknotów swoich dawnych bohaterów? Jak to możliwe, że odbierano tam dzieci rodzicom? Czyja ręka temu błogosławiła?

Joanna Gierak-Onoszko przywiozła z Kanady opowieść o niewyobrażalnym koszmarze. Mocny, znakomity debiut.
[Wojciech Tochman]

To książka o Kanadzie, jakiej nie znamy i jakiej wolelibyśmy nie znać. Zbyt polubiliśmy myśl, ze to kraj szczęśliwy. Joanna Gierak-Onoszko musi nas boleśnie rozczarować. Sprawdza, w jaki sposób Kanadyjczycy mierzą się dziś z grzechami swojej przeszłości. Punktuje absurdy i pułapki tych rozliczeń, pokazuje, że naszej kulturze brakuje skutecznych narzędzi i wzorców, by naprawiać zło. To pasjonująca opowieść o duchowych granicach zachodniej cywilizacji. W czasie lektury nie raz złapiemy się za głowę.
[Katarzyna Surmiak-Domańska]

Pojednanie jest procesem o wyraźnym początku, ale bez końca.

Wydane po raz pierwszy w 1919 r. Momenty wychowawcze to książka znacząca nie tylko w dorobku pedagogicznym Korczaka, ale też ważna z punktu widzenia współczesnej pedagogiki. Adresatem tego, jak dziś powiedzielibyśmy poradnika jest młody nauczyciel-wychowawca, który uczy się poznawać i rozumieć dziecko.
Momenty wychowawcze zawierają notatki Korczaka, opatrzone jego komentarzem, z obserwacji grupy dzieci w wieku przedszkolnym oraz dziennik obserwacyjny jedenastoletniego Stefana.
Korczak wnikliwie opisuje i analizuje zachowania dzieci, ich mimikę, gesty, słowa, wzajemne relacje, zwracając uwagę, jak doniosłe znaczenie w pracy wychowawczej ma rzetelna dokumentacja. Dostrzeżenie tych ulotnych momentów, utrwalenie ich oraz refleksja nad nimi to zadania dla każdego świadomego pedagoga.